Je zult een groot verschil merken tussen een rauwe biefstuk, zoals het wordt geserveerd in carpaccio, en een perfect gegrilde zeldzame biefstuk, die vaak een betere match is voor puree aardappelen. Rauwe biefstukken kijken en smaken anders dan zeldzame biefstukken. Ze hebben elk zelfs hun eigen specifieke textuur en worden bij verschillende temperaturen geserveerd. Met een beetje achtergrondkennis, ontdek je welke biefstuk een betere suitor is voor je smaak.
tegoed: ValentynVolkov / iStock / Getty Images Rauwe biefstuk op de snijplank
Visuele kenmerken
Vers rauw rundvlees moet fel rood en roze aan de buitenkant, evenals de binnenkant. Het kan zelfs een beetje grijsachtig zijn afhankelijk van de blootstelling aan zuurstof, wat prima is en volkomen normaal, zolang het maar niet verrot ruikt. Zeldzame biefstuk wordt aan de buitenkant bruin. Deze kleur vormt zich als aminozuren en suikers in de biefstuk reageren met de hitte, een proces dat bekend staat als de Maillard-reactie. Wanneer je in de zeldzame biefstuk snijdt, moet deze in het midden fel rood zijn. Als het in het midden meer een roze of bruinachtige kleur heeft, was het waarschijnlijk te gaar.
Textuurvergelijkingen
Wanneer u op een rauwe biefstuk drukt, voelt deze zacht en papperig aan. Die sponsachtige textuur is voor sommigen misschien niet wenselijk. Na het koken zal het bruin worden dat aan de buitenkant ontstaat, wat ruwheid toevoegen, waardoor het aan de buitenkant een beetje harder wordt. De binnenkant van de zeldzame biefstuk heeft echter nog steeds een enigszins zachte textuur, afhankelijk van hoe lang hij kookt en hoe lang hij van de warmtebron af rust.
Smaakverschillen
Rauwe biefstuk heeft een bloederige smaak, maar is over het algemeen geserveerd met wat smaakmakers, kappertjes, citroen of mosterd, allemaal samen gemengd als een gerecht van het tartaartype. Een zeldzame biefstuk bereid op een grill heeft een verkoolde smaak of een boterachtige smaak, als hij in een hete koekenpan werd aangebraden. Als je geniet van de rauwe textuur, maar toch die verkoolde buiten smaak wilt, bestel je steak Pittsburgh ook nog eens zeldzaam. Deze zeer zeldzame biefstuk wordt gekookt op een zeer heet oppervlak, vaak bedekt met olie of boter, om een zwartgeblakerde buitenkorst te creëren. De buitenkant kookt zo snel, de binnenkant krijgt niet de kans om veel op te warmen en laat het met een rauwe en bloederige smaak.
Temperatuurafwijkingen
Ongekookte biefstuk moet ideaal uit de koelkast komen voor voedselveiligheidsdoeleinden - als het blijft zitten, kunnen er schadelijke bacteriën groeien. Daarom zal het waarschijnlijk een gekoelde temperatuur zijn bij portie, bij 40 graden Fahrenheit of lager. Aangezien een zeldzame steak enkele minuten aan een warmtebron wordt blootgesteld, is deze iets warm. Meestal bereikt een zeldzame biefstuk een minimale inwendige temperatuur van ongeveer 125 graden F, volgens het Voedingsnetwerk een paar graden.
Risico op door voedsel overgedragen ziekten
Rauwe en zeldzame steaks kunnen voedsel veroorzaken ziekte. Als u van plan bent om een gerecht met rauwe biefstuk te maken, moet het vlees worden gekoeld tot het wordt opgediend. Het mag niet in de temperatuurgevaarzone gaan, groter dan 40 graden F. Het Amerikaanse ministerie van landbouw beveelt het bereiden van steaks en karbonades - rund, varken, lam of kalfsvlees - aan tot een minimum interne temperatuur van 145 graden F. Als u ziek worden van een door voedsel overgedragen ziekte, kunnen de symptomen binnen enkele minuten na het eten van het aanstootgevende voedsel of enkele dagen later beginnen. Het kan lijken alsof u de griep heeft die gepaard gaat met misselijkheid, diarree en braken. Gezonde volwassenen moeten zich goed herstellen, maar kinderen, zwangere vrouwen en oudere volwassenen kunnen gevaarlijk ziek worden. Degenen die in deze demografische groepen vallen, moeten rauwe of zeldzame steaks vermijden.
